Rare verhalen met een hoog waarheidsgehalte
Onze enorme monsterbaby had van de gynaecoloog een deadline gekregen. Ze moest komen voor de woensdag van week 40 want anders zou de inleidpolitie een proefballonnetje in mijn punani oplaten waarmee de inleiding feestelijk zou beginnen. Op de zaterdagavond voor de deadline hadden mijn taalnazi en ik ruzie. Geen hele erge, het eindigde met een […]
MeerIk gooi het er maar meteen uit: ik zag best wel (heel erg) op tegen de bevalling. Want holy fuck, er moest een kind uit mijn punani worden geperst. Niet eentje die al kan fietsen of waarvoor we al stufie moeten aanvragen, maar toch, een kind! In mijn zwangerschap app kun je zien hoe groot […]
MeerHet is tijd voor de twintigwekenecho. Even nog wel aandacht voor het feit dat er een hoop mensen zijn die het heel bizar vinden dat je op zestien weken geen pretecho laat doen. ‘Nee?’, wordt er verbaasd geroepen. ‘Wil je niet weten wat het wordt? Gewoon nu al! Ik kon niet wachten. Jee, dat jij […]
MeerHet waren hete dagen toen Floortje ziek werd. In de dierenkliniek moest ik haar achter laten met nierfalen. Morgen zou ik weer op bezoek komen. Thuis zette ik alle ramen tegen elkaar open en huilde zachtjes. Ik sliep niet die nacht. Door de warmte en de Floor. Ik huilde met vooruitwerkende kracht, net als op […]
MeerJa, ik ben dus zwanger! De zon schijnt als de taalnazi en ik naar buiten gaan na de positieve zwangerschapstest. Ik heb een oranje zwierjurk aan en ben aan het schitteren. Hand in hand lopen we langs het water en ik voel me megabijzonder. Fuck man. Een baby! Mensen lopen voorbij, zitten op terrassen en […]
MeerHet is eind mei en de taalnazi en ik zitten in de tuin van een vriend. De vriend is jarig, er is goed vlees van de barbecue, er zijn koude biertjes, en omdat ik bier drink, zijn er ook sigaretten. Het valt mijn taalnazi op dat er wel veel bier en sigaretten door mij genuttigd […]
MeerHet is de nachtmerrie van elke schrijver. Leeg zijn. Kwijt. Opgedroogd zijn. Ik kon een tijd lang niet meer schrijven, er was niks meer. Maar het is nooit helemaal weg. Ik kliederde stiekem in mijn schriftje en onderging een enorme kuttijd tot ik weer iets op papier kreeg. Dat is er nu. Er is heel […]
Meer