Ik was een achtentwintiger toen ik dit blog startte. Dat is nu vier jaar geleden.
Als twee-en-dertiger is het leven best anders. Toen ik achtentwintig was, was ik ervan overtuigd dat ik alleen oud zou worden in een groot huis aan het strand met een miljoen katten. Nu woon ik in een huurhuis in Rotterdam met mijn hond Floortje en de raarste schrijver van Nederland, die ik ‘de taalnazi’ noem. Hij corrigeert al mijn teksten en gooit maggi over mijn patatjes. Wat ook anders is: op mijn achtentwintigste dacht ik niet dat het ooit echt wat zou worden met dat schrijven, maar inmiddels is mijn debuutroman Dood ga je toch af en is er van uitgeverszijde ook nog eens interesse.
Ondertussen blijf ik achtentwintigers (ja, zo blijf ik ze noemen, bekt toch lekker!) schrijven. Over wat me bezig houdt. Wandelende koortslippen. Mediteren. Het haar van de taalnazi. Een (gebrek aan een) kinderwens. Oude mensen bij de dokter in de wachtkamer. Soms is dat heel zinnig, soms niet. Waar je sowieso van op aan kan, is dat ik onregelmatig schrijf.
Contact met mij? Dat kan. Mail naar achtentwintiger@gmail.com
Zit hier met een big smile achter mijn bureau.
leuk!
Ben heel benieuwd!!!
Ik geloof dat ik jou wel een leuk wijffie vind 🙂
Praise the lord and hallelujah, een mede-anti-kattenpersoon.
Wat een leuk blog! Ik vraag me wel af wat je gaat doen als je negenentwintig wordt? 😉
Dank je! Wat ik dan ga doen, weet ik nog niet helemaal zeker… Maar het is wel bijna, dus we weten het snel genoeg 😉
Via Rineke (v K.) kwam ik op jouw site terecht. Leuke verhalen! Ga zo door! Groetjes van een achtentwintiger die inmiddels 3 jaar ouder is.
Ha Jorien, leuk om te horen! Ik ben bijna ook geen achtentwintig meer, maar in je hart kun je dat nog steeds gewoon zijn toch 😉
Leuk! Ik ga je volgen 🙂
Juffrouw, volgens mij verdient deze pagina een update 😉
Daar heb je gelijk in! Laat ik daar maar eens tijd voor vrij maken he 🙂